Tutsak iki kol demiri
Ardında,
Geçmemekte zifiri karanlıklar.
Doğmamakta gönlünün güneşi.

İliklerinde,
Yarınlara umut titreyişi.
Dudaklarında,
Seher vakitlerinin şarkısı.

Dayar kolunu
Her seher,
İki parmaklığa.
Yükselir sesi,
Göklerin sınırsız özgürlüğüne:

“Kanatlarınızda
Uçmak istiyorum.
ޞavkı vurmalı güneşin,
Anlım ensem yanmalı,
Sesim yankılanmalı,
Önde ötede.
Mutluluk taklaları atmalı
Özgürcesine.
Bir güvercin olmalı.”

Duyar mısın ey sevgili?
Her sabah bu şarkıyı.
Açık mıdır penceren?
Uyanık mısın her sabah?
Bakar mısın tan yerinin kızıllığına?

Açtığında
Gönlünü,
Gözünü
Ve
Kulaklarını.

Beni
Duyar,
Hisseder
Ve
Görürsün.

Kıpkızıl olurken tan yeri,
yüreğim kanar.
İzbede uçarken ürkmüş kuşlar,
Ordayım.
Yankılanırsa tiz bir ses,
Sana seslenmekteyim.

Görmedim yıllarca seni
Tutsak gönlümün ardında.
Fakat hissediyorum
Sesimin yankısı olan gönlünü.