İnsanı en çok yakını üzermiş,
Bilmem ki hayatın kaderi mi bu?
Haset ki dostluğa halel getirmiş;
Bir adama yapılacak şey mi bu?
Dibi kurusun böyle kıskançlığın,
Girsin bir ölü gibi yerin dibine;
Birlikte kol kola yaşamak varken,
Güzelim hayatı zehretmek de niye?
Duy sesimi ey!. Duy artık,
Bunlardır sebebi şiirlerimin;
Aklım başıma geldiği günden beri,
Pişmanlığım dağları aştı benim!