İntiharın eşiğindeyim yine
Gitmek istiyorum gidemiyorum.
Beynim atladı 6. kattan
ciğerlerimden tutuyor beni birşeyler.
Aşağı düşerken yavaşlıyorum.
Ciğerlerimden asılan çekiyor yukarı beni.
Yok değişecek bir şey
umut vardı sadece
o da değişmedi,
hep aynı kaldı.
Kaldı umut değişmeden
yoktu yeni umutlar
eskiler bitmeden.
Umutlar umuda bağlı,
aslında yoktu diğerleri,
kafamdakinden başka.
Eşikteyim yine
umudun eşiğinde,
bir taraf 6. kat
diğeri eşikler.

Ağlamayacağım,
beni aşağı itenin
süzülmesine vermeyeceğim
bu defa izin,
damlalar halinde.
Gülmeyeceğim,
biliyorum ki beni aşağı iten
ve asılan ciğerlerimden
ancak böyle çıkar
dışarı.
Çıkartmayacağım.
Sıkıntıdayım yine
aylardan temmuz,
tatil zamanı,
yaz zamanı,
aşk ve sevgi zamanı derler
bizim buralarda.
Girmemeli,
çıkartmamalıyım,
boşaltmamalıyım.
Kapamalıyım gözümü,
duymamalıyım,
artık nefes almamalıyım,
bir şu ciğerlerime yapışan olmasa…

Ankara