yollardayız her birimiz
ne kadar gideriz
nererelere vurur yüreklerimiz
çekilmez olur günlerimiz
her kelimenin altında sürünürüz
her bakışın geçmişini büyütürüz
suçlu ararken aynalardan uzak
melekleri ararken kendimize yaklaşırız
sonbaharın yalanlığında bir rüzgar işte
gelip geçer her zaman bu sokaktan
hani senin yaşadığın buradan
yüzündeki tebessüme bakmadan
kaçarken içindeki fırtınalardan
bazen sürüklenerek bazen de yürüyerek
aslında düşünmeden savrulurak kelimelerde
gözlerindeki derinliğe sahip çıkamadan
uzun uzun kenarda düşünürken
bir bir damlayan anıları toplarken
aslında daha çok yalnızlaştığını bilmeden
erozyona uğramış hayatındaki ağaçlar yokolurken
sen hala bir kaç fidan dikmek için uğraşırken
sen hala gözyaşlarınla yeniden doğmaya çalışırken
her sabah hayata yeniden yalandan yere başlarken
sonunda merdivenin sonunda ne yaşadım derken
günün sonuna perdenin kapanmasına bir kaç daha kalacak
üstüne yığılan hüznü temizleyemeden
ayaklarına dolanan hayalkırıklıklarını defedemeden
anlıyacağın hayata hayat diye
bir tepeye çıkıp sevdiğini haykıramadan
bu duraktan ayrılacaksın…
pişmanlık sırtında bir yük olarak kalacak
hiçbirşeyin anlamı kalmayacak
hiç bir gözyaşının
hiç bir umutsuzluğun
hiç bir başarısızlığın…
anlam aramayacaksın daha…
kelimelerin altında dolaşmayacaksın artık
bakışların içinde kaybolmayacak istemeyeceksin
şarkıların hüznünde durmaları bitireceksin
hiç bir şeyin anlamı kalmayacak hayatında
hiç bir hayalin kırığı batmayacak gururuna
onurun yine senin olacak
kim ne derse desin
gururun yine senin olacak
kim seni gurursuz görse bile…
hayat senin hayatın oldukça
hayatı hayat olduğu sürece yaşadıkça
hüznü derinden neşeyi üstünden yaşamadıkça
sen yaşamanın değerini anladıkça…
yaşam da senin değerini anlayacak…