Anlamsızlığı arayan karanlık dünyamdan ne kadar kaçsam da
Sen diye başlamadan edemiyor parmaklarımın isyankar eklemleri
Daha ne kadar dayanacaksın gürültünün cazibesine
Başına gelebilecek tek bir çığlık bile olmadan yaşayabilir mi
Hep alt zihinlerinde ben diye saklanan sahte aşıklar
Ve
Artık daha fazla karanlık istiyorum dünyamın çeperine
Bu bile yetmez evrenin göz görmeyen gerçeği karşısında
Sensizlik niçin kolaylaşmıyor diyorsan yanıtıma aldanma
Kendime bir düşman yarattım karanlığın gücünden
Ne kadar kötü olursa o kadar iyi olmasını umarım
Ve
Ardından kavuşmak gibi kalabalığın yalnızlığına kapıldım
Hayat aşkın olmadan da varlığını sürdürebilir
Ama karanlık sadece seninle daha karanlık olabilir
Kendini ağacın tepesinde konuşlandıran varlık
Sağol varolduğun için yürümeye devam et
Ve
Sana kaçırdığım her bakış yok olmadı daha
Kaçanlar sadece cesaretin son basamağındakiler
Hep kaçıyorlar iki kişilik çekimserlikler halinde
Sadece sana bırakıyorum duyguların sonsuzluğunu
Yaşlanırken inkar edilir sarfedilen yalanlar
Ve
Hayatın kırılma noktalarından medet ummayan
Fırtınalı ruhumu aklının her hücresine yerleştirdim
Son kez zehrini damarlarımdan atmayı denerken
Unutmayı dilek listemden çıkartmayı başaramadım
Sen artık bedenimim ihtiyaçları arasındasın
Ve
Deniz olmayı dileyenler
Önce ayaklarından başlasın…

03.05.2002