beni anlayamadigini söyleyip kiziyorsun ya
biraz dene de
yerime koy kendini hadi.
mahrem konular yarat kendince
ve her konuştugunda günah belle beyninde.
“neden böyleyimler” doluşsun kafana.
sevmeyi anlamaya çalişmak
üzsün seni,
insanligin utandirsin

al işte!
ne senden korkuyorum,
ne de bu şiiri yazmaktan.
dilimin döndügü, kalemimin gittigi yere kadar…

sen hadi desene
“nedir alip veremedigin bu dünya ile” diye.
sevilmeyişimin nedenlerini
sevemeyişimin nedenlerine bagliyorum.
ve mümkün oldugunca nefret ediyorum herkeslerden.
itilmişligim kör zifir, farkinda olmadan yapişmiş bana,
yalnizligim çocukluktan kalma nasir, bastikça acitiyor.
şimdi hesap et, alip veremediklerimi
sonu hiçlige varan sensizligimi de ekle
hadi otur hiçligimle, anlamaya çaliş hiçligimi