ben birol çakirca
eroldan olma,
şerifeden dogma…
beş kardeşiz, en sevdigim;
küçük ablam semra…
orhan veli gibi yaşadim,
hayati hep, umursamazca
kah aglayarak, kah gülerek
kah dalga geçerek..
raki şişesinde balik olmayi
ben de çok istemişimdir..
orhan veliye özenerek.
ya da galata köprüsünden
balikçilara şiir yazmayi..
ve gemlige dogru
hiç şaşirmamişimdir,
denizi gördügüm zaman…
benim de sevgililerim olmuştur
orhan veli gibi,
kimi zaman ben terketmişimdir onlari
kimi zaman onlar beni…
ama ben, atilla ilhan gibi
özdemir asaf gibi
sevdim onlari..
kimi zaman mecbur oldum
kimi zaman mahkum…
hiçbirini unutmadim
unutturmadilar…
ne kadinlar sevdim,
zaten yoktular…
vatanimi da çok sevdim;
nazim hikmetin özlemiyle,
mehmet akifin yurt sevgisiyle
ecevit gibi şiirler yazdim ak pak
öztürkçeyle, dürüstçe..
ölümü, hiç düşünmedim,
öyle yahya kemal gibi
ölümden korkarak…
benim de özlemlerim, acilarim oldu
büyük acilarim..
ümit yaşar duysaydi,
kendi acilarini unuturdu muhakkak…
hiç birinde bulamadim seni.
ya da sen hiç birinde yoktun.
gölgeler gibiydin,
yüzünü hiç göremedigim
hayalden öteye gitmeyen..
ben, birol çakirca…
eroldan olma,
şerifeden dogma
beş kardeşiz,
en sevdigim
küçük ablam semra..