Hatırlar mısın, seni ilk defa gördüğüm o gül bahçesini
Çınlar mı kulaklarında güllerin aşk şarkıları söyleyişi
Derin ama utangaç bakışların aklımdan çıkmıyor halâ
Kapanmak bilmedi yüreğime açtığın o derin yara

Bir yeminimiz vardı o gül bahçesinde verilen
Gül kokularının aklı baştan aldığı bir vakitte
Acı çekip, hasreti tatmamaya yeminliydik biz
Hiç ayrılmamaya, yürek yürege, tüm engellere karşı el ele

Yıllar geçti aradan ve o güller halâ aynı güzellikte
Verdiğimiz yemini yerine getirip tutmamış olsak bile
Acı çekip ayrı düşmüş, hasretin hasını tatmış olsak bile
Güller yalan söylemez birtanem, yüreklerimiz halâ sevmekte

Kaybolan yılların hatrına şöyle bir uğradım
Aşkımızı ebedileştirip yeminle mühürlediğimiz bahçeye
O gün yaşadıklarımız aklımda tazelendi bir an…
Anladım ki asıl güllermiş sahte ve yalan olan!.

Çekip gittiğinin kaçıncı vakti oldu
Ve ben halâ bekliyorum döneceğin günü
Bekleyeceğim içim umut gözlerimse yaş dolu
Bekleyeceğim seni, seni ve ölümü

Eğer gelip de görmezsen birini
Korkma sakın ben hiç terk etmedim gülleri
Hatırla o her zamanki güllerin kan kırmızısı olduğu yeri
Uzağında değilim hem de çok yakınında…
Bulursun beni gülüm, gül bahçesindeki isimsiz mezarda!.

Demiştim; “bekliyorum seni ve ölümü” diye
Sen geç kaldın ya da azrâil erken davrandı
Hiç bir neden yok ağlayıp üzülmene
Aşkımız sadece güllerin istediği bir kurbandı

Bu hep böyle olmuş böyle kalacak
Aşıklar aşık değil gülün kurbanı olacak
Senden ve benden sonra daha ne yürekler yanacak
Güller daha kim bilir ne kurbanlar alacak!!