Ben seni ilk tanıdığım gün kaybettim
İnan yalan değildi, seni çok sevdim
ޞuan bile içim kıpır kıpır
Ben seni, seni sevdiğim için kaybettim

İmkansızı zorladık biz, neticesiz
Olanaksız işlere kalkıştık
Herbirşeyi yenecekti sevgimiz
Ne güzel hayaller kurup aldandık

Biz zaten mutlu olamazdık
İki ayrı dünyaların insanı
Hiç olmazsa imkansızı zorladık
Yalanlamadan, kirletmeden yarınları…

Var ya… bir şeyi çok özleyeceğim…
O da… seni sevmeyi…
Çok fena alışmıştı dilim…
Sana prensesim demeyi…

Ben her güzellikte seni anacağım
Yeminim olsun bu benim sana
Senden kalan anılarıma
Yeminim olsun sadık kalacağım…

ޞuanki akan gözyaşlarım…
Bu aşkın son noktasını oluşturuyor…
Ama tek bir şeyi unutma aşkım
Ayrılsak da sol yarım senle kalıyor

ޞimdi gidiyorum, hayatındaki son yerimi alarak…
Belki bir daha görüşemeyiz dünya hali…
Senden son bir arzum olacak…
“En son gözlerinin güldüğü anda…
Bana aşkım dediğin zamanda…
En son ağzından birtanem çıktığında… Hatırla beni!.”