yangin alemden öte
alem yanginlarda ki
soguk her an tutuşur
ateş buz tutar sanki

üşümek şöyle dursun
yaniyor içim içim
kar beyazi düşlerim
birer kor ümitlerim

sarkitlar sarkitilir
çatilarin üstünden
birer zülfikar gibi
su katilmiş gecede

bugulu cam ardinda
karanlik parça parça
hem yanip hem titriyor
yildizlar sis içinde

şu köşe kiş köşesi
bu da bir yaz köşesi
bir de kanyak şişesi
isitir geceleri…

derin hasret ateşi
çatirdayan odunda
firtinaya tutulmuş
yelken gibi çatirdar

Sündükçe süner gece
işiga hasret uzar
gün dogmayi unutur
yorgun ufuklar sizar

kör bir fener kilavuz
rüzgar pervasiz eser
gecenin bittigi an
güneş bile buz keser