Gözleri kömür karası
Yüreği yürekler hası
Ah başımın deli sevdası
Seni buldum yar seni.

Sığ yüreklerden geçip
Sana geldim yar
Yüzdüm yüzdüm saplanmadan çamura
Sana aktım yar.

Kömür gözlerinden
Tutuşur yürek
Söner mi sanırsın
Hiç sönmeyecek.

Yağmurlar yağdıkça yağar
Yürek ıslak gene yanar
Sevdan oldukça bana
Umudu harlar yarınlar.

Denizli – 16.09.2002