Yine yaziyorum.
Yine yalnizlik üzerine,
Yine senin üzerine.
Ve yine geceye.
Geceme yine sen dogdun,
Öncekilerden farksiz.
Uykulari çalinmiş,
Kalbi olmayan,
Bir beden var artik bende.
Kaybedince biliyor,
Beden aşkin bedelini,
Bedeli; yalnizlik.
Ankara akşamlari sensiz de hoş
Ama çok sade.
Belki sen benim akşamlarima,
Bir mana veriyordun.
Belki sen benim gecelerime,
Yildiz oluyordun.
ޞimdi yoksun, pek manasi yok benim için gecelerin.
Çikmiyorum artik geceleri Ankara’ya,
Olmayacak baharı bekliyorum,
Bahçemde hiç açmayacak gülleri bekliyorum,
Karanlık, soğuk bir ölümü bekliyorum