Gönül kocamıştı yaşım dolmuştu,
Sevdalarım sevinçlerim ölmüştü,
Zevk aldığım çiçeklerim solmuştu;
Sen damladın ağacımın meyvesi,
Tazelendi şu gönlümün sevdası.

Seni verdi kainatın sahibi.
Kapatırdı kusurları ayıbı.
Kendi bilir yitikleri kayıbı.
Bozulur mu yaradanın kaidesi,
Tazelendi şu gönlümün sevdası.

Yaratan ne güzel dadını vermiş,
Dedesi sevinmiş adını vermiş,
Gocamış gönülün şadını vermiş.
Bitmiyor ki yaşamanın vadesi,
Tazelendi şu gönlümün sevdası.

Ahirete kollarımı sıvadım,
Ellibeşe merdiveni dayadım,
Teker teker sevdaları budadım.
Yine yandı gözlerimin çırası,
Yenilendi şu gönlümün sevdası.

Gocamış çınara sanki süs gibi,
Bitip tükenmeyen bir heves gibi,
Gözlerin ilahi bir elmas gibi.
Sanki bende defineci gayesi,
Tazelendi şu gönlümün sevdası.

Sıkıntımı dertlerimi kurutur,
Gönlümdeki kederimi arıtır,
Garezimi kinlerimi çürütür.
Nasıl çıkmış yaradanın şeması,
Yenilendi şu gönlümün sevdası.

Mehmet Buğrahan’ım verene şükür,
Seni bize layık görene şükür.
Yaradana şükür, yarene şükür.
Kulağımdan gitmez sesi sedası,
Tazelendi şu gönlümün sevdası.