Halide’ye…

Birinci gün; Havaalanı vardı,
İlk gözgöze geldiğimiz.

İkinci gün; Sen Vardın,
Sabah uyandığımda kollarımın arasında.

Üçüncü gün; Kız Kulesi vardı,
Vapurda sana parmakla gösterdiğim
Ama gitmeye fırsat bulamadığımız.

Dördüncü gün; Topkapı Sarayı vardı,
Hani fotoğraf makinası yasak olduğu halde
Çekmekte inat edip de Kaşıkçı Elması’nı göremeden
Kovulduğumuz.

Beşinci gün; Dolmabahçe Sarayı vardı,
Atatürk’e kendini hiç bu kadar yakın hissetmediğin.

Altıncı gün; Çamlıca Tepesi vardı,
İstanbul’un
Ayaklarımızın altındaki büyülü ışıltısından
Kamaşan gözlerimiz.

Yedinci gün; Annem vardı,
Seni özkızı gibi benimseyip
Sana ‘anne’ dedirten.

Sekizinci gün; Kayık vardı,
Bizi asla bitmeyecek bir düşe sürükleyen.

Dokuzuncu gün; Kapalıçarşı vardı,
Belgesellerde görüp de gidemediğin.

Onuncu gün; Lunapark vardı,
Deliler gibi eğlendiğimiz.

Onbirinci gün; Semaver vardı,
Çay keyfimizi sonsuzlaştıran.

Onikinci gün; Taksim vardı,
O bar senin, bu bar benim diyerek
İçip eğlendiğimiz.

Onüçüncü gün; Yine havaalanı vardı,
Son kez elele tutuşup koklaştığımız.

Ondördüncü gün; Sen Yoktun,
Gözyaşları vardı,
Her damlasında sana aşkını haykıran.
Kırık, yarım bir kalp vardı,
Seni asla sensiz bırakmayacak.