bir sonbahardı
aşkımızın ilk güzdönümüydü
verdin hediyeni ve gittin
oysa kendi çapımızda mutluyduk
en azından öyle görünüyorduk…

sen gittin
ve ben
annesinden ayrılmış bir çocuk gibi
haftalığını kaybetmiş bir çırak gibi
boynu bükük kaldım
dudaklarım hüzünlü
ve gözlerim ağlamaklı…

sen gittin
ellerimde yalnız kaldı hediye paketi
ayrılığı ne de güzel sarıp sarmalamışsın
ve içine bir not bırakmışsın;
“seni hep seveceğim”
inanmasam da güzeldi…

son sözlerin güzeldi
beni düşündükçe ağlayacağın,
beni hiç unutmayacağın
yalan da olsa
yalan da olsa güzeldi…