zamanaşımından göçtü hayatlarımız
zamana sığmaz aşklar değildi kırılganlığımız
sen bende bir mahpus olsan
ölüm girse hasretlerimizin yoluna
öylesine gidişine alışırım da
iki aşk arasındaki ölüme ne demeli

hayat içmekle tükenen sigaradır
geriye,
ancak görebildiğin
bir sefer dokunabildiğin
dışına savurduğun duman kalır
bir de ciğerine karanlık çöker
hayat nedir ki ölümün karşısında

ey ölüm!
hoşgeldin yüreğime
artık özlemek yok sılayı
ümit etmek yarınları
hasretle yazmak sevgiliye

ey ölüm!
hoşgeldin toprağıma
uğruna ölmek yok vatanın
şehit çocukların ardına ağlamak
bir silah da ben kuşanmak
eşkiya olup sarılmak Cudi’nin eteğine

ey ölüm!
hoşgeldin
acı yok bana artık
sevda tok
yüreğime isyan yok
ağlamak yok dünyaya
gülebilmek yok sevgilinin busesine

ey ölüm!
hoşgeldin hayata…