Yaşama “Merhaba” diye bir çocuğun
Bu sesiydi mutluluğum.
Sonbahar yaprağının son dansıydı.
Ama hep merak ettiğim,
Neden heykeller hiç kıpırdamadı.
Soğuk bir hastanenin
En soğuk morgunda
Sevinmeyi, üzülmeyi bilmeyen
Bir sessizlikte,
Acılara merhem bir doktor olsaydım.
Yaşayanların gülemediği,
Ölenlerin ağlayamadığı
Bir sessizlikte
Sen olsaydım.
Yosun olsaydım yeşilin en koyu tonunda,
Bir lâle olsaydım yaylanın tam orasında
Sen de bir gelincik yanı başımda.
Sen yoksun…
Karanlık bir çığ gibi düşüyor yüreğime.
Sert bir acı var bedenimde
Yüreğime sensizlik batıyor
Nefesimi tutuyorum bazen
Boğuluyorum
Karanlık bir perde gibi kapatıyor gözlerimi
Dışarıda seninle gelen bir yağmur
Umutsuz, çaresiz
Gri
Hava Soğuk çok üşüyorum
Ayaklarım üşüyor.
Artık yazamıyorum
Yorgunun çaresiz
Ve
Ölüyorum…