Sırrımı açtım dostlara:
“Yarın
Masa aramaksızın
Koltuk istemeksizin
Ücralarda eriyeceğim”
Vah, vah, vah… bana pek yazıkmış

Aldanmışım
Fakat ifşa ettim bir daha:
“Güneşten yakıcı bir ki…”
Kaldı sözüm boğazımda
Hep kıza pek acıma
Vah zavallıya da vah vah…

Eğer olmasaydım ben
Kime vah vah yazıktı?
Karar verdim bir daha
Açmayacağım sırrımı