Gül döşedim gönlümün bahçesine
Koklarsın diye belki
Her dem değilse bile ara-sıra

Laleler işledim yüreğim pençesine
Hüzün, acı, kan kokar belki
Fışkırtır özünde olandan
Hafif ve peşi sıra

“kırmızı”da kararlıyım
Erdem, izzet, sevda çıkar belki
ޞimdi değilse bile daha sonra

Ey sevgilim esir serçem
Gülen, güldüren bahçem.

Rize – 2000