Bu duvarlar her sene renkten renge girer
Bir bakarsın sarı bir bakarsın mavi bir bakarsın yeşil
ޞimdilerde biliyorum lacivert
İlk kez bu duvarlar bana dost elini uzattı
Tavanlar beyaz olur bilirsiniz
Yatağıma uzanıp tavana baktığımda
Hep o güzel gelirdi beyaz perdedeki film gibi
Her karesinde bir ben bir de o
16 ocakta bu perde karardı
Ben yalnızlığa düştüm, o başka filmlere
Bir gece ansızın çıkardı hayatından
Başkalarından öğrendim beni terk ettiğini
Bir sızı saplandı kalbime her atışında canlı
Bu duvarlar ilk kez benim adıma ağladı
Ben bu duvarla ilk kez dertleştim
Yatağıma bir daha uyanmamak için girdiğimde
Adeta inat etmişcesine yeni günleri görüyor gözlerim
Gözlerim yine takılır oldu tavana
Ben yalnızlığımı ve çaresizliğimi görüyorum
Burası 16 ocaktan beri beni tüketir oldu
Yıllarca hasret kalsam tekrar gelsem de fayda etmez
Zaten bu kalbimde 16 ocaktan beri bana acı veriyordu
Düşmanız birbirimize her atışında inatla acı veriyor
Bense inattan öte dayanmaya çalışıyorum
Ellerim bazen tutamaz oluyor o fotoğrafları
Gözlerim hiç kurumuyor yalnız kaldığım her anda
Ben bu lacivert duvarların hatrına özlem duyuyorum…
Hızlıca geçen zaman o kapıdan içeriye girdiğinde yavaşlıyor, üzüyor, ağlatıyor
Beni
Ben gecelerce boşuna mı dua ettim
Ne getireceğimi bilmediğim yarınlarda boşunamı yaşadım
Bu olmalı bana verilen mükafat
Bu olmalı hakkettiğim
Bilirim şimdi o güzelin gözleri beni görmez, yüreği beni bilmez
Çaresizim beklerim bir dosttan onun selamını
O an gelse meydan okurum karanlık yarınlara
Ben en iyisi bu duvarların rengini değiştirim
Terk edip gittiğimde buraları laciverti arkamda bırakmak zor gelir bana
Sizce ne renk yapim ?!