Kopmuş kanatları onarır gibi düşler..
Zamanın hızla söküp aldığı duyarlığımız.
Korkuların kapısında birikmiş ses,
durağan ve kımıltısız…

Söz, sahilde dalga..
Kumları örseleyen, geçici esin.
Koyu karanlıklarla bir rüzgar dolanması,
teninin hücrelerinde, çepeçevre.

Gün, gemisi uzak limanların martı sessizliği..
Gece, şimdi dönencede bakışımsız ve esrik!

2004