Gün işir
Aydinlanir ovalar
Bir kelebegin kanadinda
Başlarsin dolaşmaya

Her ekin tarlasi
Çileyle dogurur kendini
Asirlik acilari vardir
Topraginin kokusunda
Dügümlenir bogazin
Ve agitlar yakmaya başlarsin
Yurduna

Indikçe aşagilara
Gün işigi
Aydinlatamaz daglari
Hep karanlik
Hep hasrettir yamaçlari
Yeşertir gözyaşin
Ve kan
Ve kandir
Gözyaşina damlayan

Tükenmeye yüz tutmuş umutlarindir
Seni köylerime taşiyan
Yoksullugudur bugusu çaylarin
Sevdasi kaçak
Hüznü ortaktir kadinlarin
Ki anadolu kadini
Ufacik elleriyle
Çapaladikça topragi
Hakeder
Mutluluklari
Ve yalnizca yagmura baglidir umutlari
Gülümser ve birakirsin
Yüregindeki damlalari

Sen avuçlarimdaki dudak izi
Içimdeki atlikarincasin

Bak bir gözlerime
Benim de çatlamiş bir topraga benzer yüregim
Sen yavaşça siz içime
Kaybol derinliklerimde
Hayat bulsun damarlarim
Ve ovalar yeşersin içimde

Ocak 2000