Bir sevda yolcusuyum Samsun yolunda,
Ayrılık savaşçısıyım bitmek bilmeyen asfaltta.
Gider gelirim, mola veririm tenhalarda,
Gam tutmaz yüreğim, şaşmaz ayaklarım yolunda.

Yorulmam.. bilirim sevdam var yol sonunda,
Hasretle kavuşacak kollar olacak Samsunda.
Buzlu yolları çözerek gelirim, zulam da ateşten sevda,
Anka kuşu gibi gelirim zifiri dağlar olsa da yolumda.

Gözlerim takılır kalır kilometre taşlarında,
Samsuna yaklaştıkça koşasım gelir kalan yolda.
Samsun eğitim durağında hasretim bitti ocağında,
Vardım sonunda yar yanına, yalnızım artık bağrında.

Kavuşmuşluğun hazzını yaşayamam, dönüş var sonunda,
Hem de çaresiz bir dönüş..oysa ne mutluydum yanında.
Yenilmiş ordular gibi geri çekilirim ayrılık anında,
Tuzlu göz yaşlarım ganimet kalır boynunda.

Otobüsün her tekeri üzerimden geçerek gider sanki yolda,
Geçit vermek istemez Bolu dağı, ağladığımı anlarda.
Köroğlu gibi ha dağın bağrında ha bu acımasız yolda..
Ne farkımız var hep ikimiz de olduk bu dağda darda.

Otobüs olmak yol olmak ne zor gelir dönüş yolunda,
Tüm ihtişamıyla İstanbul bile teselli etmez yol sonunda,
Kalem gibi minarelerimi, narin parmakların aklımda,
Sevgi dolu ele gözlerin tüm masumiyetiyle boğazda..