Yine yürüyorum yağmurlu bir akşamda
Tenime işliyor damla damla ıslaklık
Sanki gökyüzü benimle birlikte ağlamakta
Üşümeyi bekliyorum zamansız bir kış ortasında

Yavaş yavaş yürüyorum
Yürüyorum çelimsiz kaldırımlarda
Atıyorum adımımı bilinçsiz bir duyumla
Çarpıyorum çöp kovalarına
Çamurlaşmış toprağa
Gökyüzü yine maviliğini kaybetmiş
Karanlık çökmüş gündüzün ortasına

Sokak lambaları yanıyor her köşe başında
Uzaktan sanki göz kırpıyorlar
Karanlık bir sokakta o iri binalar
Dile geliyorlar
Anlatıyorlar dertlerini
Yalnızlıklarını,
Hüzünlerini,
Anlatıyorlar
Sanki anlarmışım gibi

Uzaklaşıyorum yanlarından
Kederim kederleriyle birleştiğinde
Kalbim atıyor hızlı bir şekilde
Söküyorlar yerinden sinsice

Yürüyorum loş ışıklar altında
Elinde bir şişe nara atıyor yaşlı bir ihtiyar
Yürüyorum çamurlaşmış toprak üzerinde
Ayaklarımda göl olmuş birikintiler
Sarılıyorum ceketime
Yine yağmur yağıyor vakitsiz bir sonbahar gecesinde