Sert rüzgarlar esti gögsümde
alev almış benliğim
dertliyim bu gece..
bir çizik daha atmışım hayal defterine
siyah beyaz örülmüş ruhum,
müebbet yedim ruhuna,
kurtuluş ellerinde

Ellerin hangi zalimin ellerinde,
hangi vaatlerin kurbanı oldun,
anıların hangi anılara boğulup gitti…
ellerin hangi zalimin ellerinde…

Akreple yelkovanın kapışması bitti,
çöle dönmüş yaban eller
AH YAR
nasıl inandın SEN olmayan sözlere..

Azrailin peşinde yoruldum gecelere
AH kara geceler
yalnızlığın ilacı,
sigara
hayal dünyamın beyaz dumanı…

Dertliyim bu gece
AHHH!
düşmez gönlümden
ağlar İstanbul
garip gelir hayat, anlamsız…
işkence olur nefes almak,
kurtuluş gözüdür kefen giymek
dayarsın on dörtlüyü elin gitmez,
aklına gelir ” ana-baba”
yutkunursun, susarsın
yüreği deler babanın öğütleri,
küfür edersin gurbete…

AHHH dersin
sıkı dayarsın namluyu
gözlerin kızarmıştır elin titremez
“ana” dersin
yaşlar iner gökyüzünden…

Bakınıp durursun etrafına “ana” ararsın,
yavrum deyişini özlersin
susarsın…
ağlattına yanarsın gitme deyişine,
kararır gözlerin göğsün daralır,
“UF” der
yüreğin közü buz olur
yanarsın…

“Anam” dersin
şefkati geceyi yanında geçirirken bulursun…
AHHH! dersin
akrep yol almıştır çoktan.

Çıkartırsın mermileri tek tek
ANA diyerek

Birini saklarsın
yaşlar dökülür güller içinde
YAR dersin…
namlu göğsünde…

İstanbul – Kasım 2006