Bülbül hep kuytu bahçelerde öter,
Çiçeklerin raksettiği demlerde…
Her nağmesi bir poyraz olur eser,
Gariplerin dolaştığı yerlerde…

Feryâdı sînemdeki âhlara denk…
Ve bayırlarda perde perde sesi;
Dövünür tâ güneş doğuncaya dek,
Alevden demetler tıpkı nefesi…

El değmedik ağaçların başında,
Bir ömür boyu hiç durmadan inler;
Hüzün çağlar gözlerinin yaşında,
Kim görür, kim anlar ve kimler dinler!?