Ben bir garib ve âvâre,
Oldu kalbim pâre pâre,
Tutuldum o gülizâre
Arz eyleyin bunu yâre,
Dîvâne etti beni,
Böyle ağlattı beni.
Bilmez oldum sağ u solum,
Ve, yitirdim doğru yolum;
Gece-gündüz hep melûlum,
Bir bîçâre zayıf kulum…
Dîvâne etti beni,
Böyle ağlattı beni.
Gönül yaslı, gözler çağlar,
Bu hasret sînemi dağlar,
Kederli bahçeler bağlar;
Ağlıyor hâlime dağlar…
Perişân etti beni,
Böyle ağlattı beni.
Dolaşırken hep mestâne,
Uğradı yol gülistâne,
Ravza namlı bağistâne;
Sığmaz dünyada destâne…
Perişân etti beni,
Böyle ağlattı beni.
Bozup attı her fendimi,
Bilmez oldum ben kendimi;
Nâm u nişânı, erdemi
Mecnûnların budur demi…
Dîvâne etti beni,
Böyle ağlattı beni.