Gidiyordun
Ben ise arkana bir kere dönüp
Bana doğru koşmanı…
Hiç bu kadar asılı kalmadı ellerim hava da
Ve hiç bu kadar gözlerim dalmamıştı
Her adımda küçülüp giden vuslata
Saliseleri kovalıyordu geri gelmeyecek zaman
Oysa gözlerimde idi gözlerin
Saliseleri saatte böldüğüm anlar
Ankara’ya bir kamyon dolusu anlam kazandırmıştık
Alışık olmadığı kadar, dolusu ile aşkın
Ya da benim adım aşktı
Ankara’ya nefesimi hissettirdiğim zaman
Yanıyordu en asi yanım ile düşüncelerim
Kalmak istiyordu
Aşktan öteye geçmek istercesine
Ötesi kalmamıştı artık,
Gidiyordun
Ben ise arkana bir kere dönüp
Bana doğru koşmanı…
Ayrılık gidenin renginde mi vardı
Bir kum tanesinin güneşe küskün sarılığı gibi
Gözlerinde ise çimenin arkasında saklanan
Bir çiğ tanesi gibi saklıydı yaşların
Oysa ağlamak bir onurdu, veda ya yakışan
Hiç bu kadar uzun olmayacak bir daha
Zaman
Ve sen zamansızlığım da
Tüm yaşamım olacaksın
Farkın da bile olmadan
Son bu ayrılık
Ve sende yükünü al mevsimin
Adını koyamadığım
Sonbahar

14.10.2006